Το μάτιν της νίκκηςοππίνιον

Γεια σας μωρά,

Πιστεύκετε στο μάτι; Εγώ πάντως εν επίστευκα , ώσπου τζαι ανακάλυψα ότι, όι μόνο υπάρχει το μάτι, αλλά είμαι τζαι φορέας. Εφοήθηκα με υπέρ αρκετά τον τελευταίο ένα μήνα, χα-χά να σκοτώσω τζαι άνθρωπο! Σήμερα εννα σας διηγηθώ 2-3 ιστορίες, τζαι αν θέλετε ξαναμιλάτε μου, αν θέλετε ξαναδιαβάστε με, πάντα με δική σας ευθύνη.*

Είχα πάει μια εκπαιδευτική εκδρομή με το πανεπιστήμιο στα τέλη του Γενάρη, στις Αγγλίες, συγκεκριμένα στο Λάντον.

Συνάμενοι κουνάμενοι, η παρέα των 3 που εκάμαμε (κλικκώσαμε, για να είμαι ειλικρινής) σε ένα κλασσικό κόκκινο λεωφορείο να πηγαίνουμε σπίτι μετά από μια μέρα γεμάτη μουσεία, γκαλερί και πεζούνι. Μα ΠΟΛΛΥΝ πεζούνιν. Οι λεωφορειατζίες στην Αγγλία, για όσους εν το ξέρουν/προσέξαν, εν πελλοί. Εν οι ταξιτζίες της Κύπρου, που νομίζουν ότι εν οι βασιλιάδες των δρόμων και του τιμονιού. Που λέτε, εγώ και άλλοι 2 στο μπας, Cypriots in Landan, και πολύ τουρίστες, να στεκόμαστε ακριβώς δίπλα που τον λεωφοριατζή επειδή περιμέναμε να μας πει ”Here you are guys”, και μπροστά ένας ποδηλάτης να προχωρά με μανία επειδή το λεωφορείο μας ήταν (excuse my French) μεσ’ τον κώλο του.

Τζαι ανοίω το στόμα μου: «ΕΤΟΝ ΚΑΤΩ, ΕΦΚΙΚΑΜΕ ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΕΤΟ!». Εν αστείο που ήθελα να κάμω η καημένη. Εν περνούν 5 δευτερόλεπτα με το ρολόι, ο ποδηλάτης διά πάνω σε έναν άλλο ποδηλάτη που επροχωρούσε προς το μέρος μας τζαι ππέφτει μπροστά που το λεωφορείο. Φάτσα πρώτη, έππεσε με το ρουθούνι που λέμε. Το ρεντ μπας παλλουκώννει τα κανονικά, τζαι ούλλοι οι Εγγλέζοι βάλλουν το χέρι μπροστά που το στόμα τζαι ακούται ένα “OH MY GOODNESS!”. Τζαι οι 3 οι φτήριες οι Κυπραίοι εβάλαν το χέρι μπροστά που το στόμα τζαι αρκέψαν εναν χάχανο τζαι έναν πανικό. Μετά ακολουθήσαν τα κακόγουστα σχόλια σε τύπου «ανάγωγοι τουρίστες», «αναίσθητοι», «τί εν το πρόβλημα τους;», αλλά εμείς ατού.

Το δεύτερο συμβάν έγινε στο πανεπιστήμιο, όπου ένας φίλος έτρωε με μανία το sandwich που παράγγειλε λεπτά πριν που την καφετέρια. Πάνω στην κουβέντα προσέχω πως το sandwich σιγά σιγά εξαφανιζόταν, τζαι έμεινε το τελευταίο κομμάτι, το πουκατινό τέλως πάντων. «Αμάνα μου, τζα εν το καλλύττερο κομμάτι ρε τρελλό μου, ζηλέυκω!», λαλώ. Ανοίγει το στόμα του χαμογελώντας, πετάσσει μου τζαι ένα ‘ξέρω το!’, τζαι σταματά. Τζαι μετά αρχίζει τζαι τραβά σιγά σιγά μιαν πανέμορφη, μακριά, κατακόκκινη τρίχα που το ‘καλύτερο κομμάτι’. Εν μου εξαναμίλησε που τζίνην την μέρα.

Το τρίτο συμβάν έγινε σε μια έκθεση που είχαν κάμει οι καθηγητές, και η ίδια αγία τριάδα πάει κοκκετταρισμένη να δώσει ένα άλφα παρόν. Εγώ και το άλλο μέλος αποφασίσαμε να βάλουμε ψηλά, τακκούνια στην καθαρεύουσα. «Πρόσεχε καλή μου», αρχίζω να λαλώ, «τζαι εν πολλά περίεργο το έδαφος». Αμέσως μια πανέμορφη στραβοποδαριά ακολουθά τζαι χα-χά να γίνει η τριάδα διάδα. Η φίλη όσον τζαι πρόλαβε να μεν γίνει ένα με το ΄περίεργο έδαφος’, όσον τζαι πρόλαβε να μεν ππέσει τζαι τζίνη σαν τον παρέα – με το ρουθούνι.

Το τέταρτον και τελευταίο συμβάν έγινε στην ίδια έκθεση που εκάμαν οι καθηγητές μου, μετά που τον παρολίγον θάνατο της φιλενάς με τα τακούνια. Με το έμπα της έκθεσης το πρώτο έργο που αντίκρυζες ήταν ενός από τους αγαπημένους μου καθηγητές, και για χάρη της ανωνυμίας θα τον ονομάσω ‘ο Λεμεσιανός’. Το έργο του Λεμεσιανού που λέτε, ήταν καταπληκτικό. Ήταν ένα απο τα αγαπημένα μου έργα στην έκθεση, τυπωμένο σε πλαστικό, αρκετά μεγάλο έργο, με τέλειο design τζαι σκεπτικό. Βρίσκω τον Λεμεσιανό να κάμνει σόσιαλαϊζ με θεατές τζαι αμέσως πάω πάνω του να τον συγχαρώ για το ταλέντο που έδειξε με το πλαστικό του πόστερ. «Λεμεσιανάκι εν τέλειο, εν το αγαπημένο μου, έτσι πολλά ηλικρινά», λαλώ του.
Τζαι μπάμ.
Απόλυτη σιωπή στην γκαλλερί, ούλλοι να γυρίζουμε δεξιά αριστερά να δούμε τί έγινε. Τζαι τζαμέ, χαμέ, στη θέση του πλαστικού πόστερ, κείταιται το πλαστικό πόστερ σε κομμάθκια, τζαι 100 μάθκια γουρλώνουν. Όπως φαίνεται το καρφί που στήριζε το έργο στον τοίχο έσπασε, έλυσεν, ένιξερω. Πάντως εν το ακούμπησεν πλάσμα. Ο Λεμεσιανός αμέσως γυρίζει, λαλει μου «Νικολέττα, αύριο στο μάθημα θα μπεις της τάξης, θα πεις το Πάτερ Ημών τρεις φορές, τζαι μετά θα κάτσεις», τζαι επίεν να δει το πρόβλημα. Που εν ήταν κάτι συγκεκριμένο, μόνο το μάτιν μου το μαυριδερό. Άρα έφταια. Άρα;

Άρα το πόρισμα είναι ότι είμαι φορέας. Έχω μάτι.
Φιλιά.

*Διαβάστε υπεύθυνα.

Όντως

1. Ο μπροστινός σου εν θα δείξει ποττέ αν θα στρίψει.
2. Εννα βρέξει 1-2 μέρες μετά που έπλυννες το αυτοκίνητο.
3. Εννα χαθεί πάντα η αριστερή σου κλάτσα όταν βάλλεις πλυντήριο.
4. Τις μέρες που πάεις σπίτι πεινασμένος με όρεξη για κρέας, έσhει λουβί.
5. Το μακρουλλό κομμάτι στο Τέτρις εννα κάμει έναν αιώνα να εμφανιστεί.
6. Άμαν εσhεις τεράστια όρεξη για κκόφλεϊξ, έν έσhει γάλα. Αλλά εσύ ετοίμασες ΗΔΗ το μπολ με τα Chocos τζαι το κουτάλι.
7. Λαλείς «εξεκίνησα, σε 5 λεπτά είμαι τζαμέ» μόλις φκεις που το μπάνιο.
8. Μόλις φκείς που το μπάνιο κάθεσε με τον ττόρο στο ίντερνετ.
9. Άμαν βιάζεσαι να πάεις κάπου εν έσhεις ποττέ πεζίνα.
10. Θωρείς μιαν ταινία στο Novacinema 1 τζαι μαγκώνει στο καλύτερο μέρος.
11. Πιάνεις μήνυμα την πιο κατάλληλη ώρα βαρεμάρας τζαι εν «PLEASE CALL ME BACK».
12. Τις μέρες που θέλεις να φορήσεις κάτι συγκεκριμένο, τζίντο κάτι εν πάντα στα άπλυτα.
13. Μόλις πλύνεις το αυτοκίνητο ξεχάννεις, τζαι κατεβάζεις τα παράθυρα, με αποτέλεσμα να τα κάμνεις ολόσκατα άμαν τα ανεβάσεις.
14. Μόλις έφαες. Έσhεις καπνό, έσhεις φίλτρα, έσhεις αναπτήρα αλλά κολλούες γιόκ.
15. Τη μέρα που πρέπει να είσαι στις ομορφιές σου τα μαλλιά σου εν θέλουν να συνεργαστούν.
16. Εν βρίσκεις ποττέ πάρκινγκ στο Φρέντερικ.
17. Λαλείς της κομμώτριας να σου κόψει τόσο τζαι κόφκει σου ΤΟΟΟΣΟΟΟΟ.
18. Κάμνει σου friend request στο facebook η θεία σου, παραπονιέται πως εν την κάμνεις accept τζαι μετά που την κάμνεις λαλεί σου την επειδή στα νεκατώματα της στις φωτογραφείες σου θωρεί ότι καπνίζεις.
19. Άμαν είσαι έξω τζαι το κινητό σου τεζάρει που μπαταρία, η παρέα σου έσhει ένα σπάσμα φορτηστές εχτός τον δικό σου.
20. Εν θα κάμουν ΠΠΟΠΠ ούλλα τα ποπκορν.
21. Το Wi-Fi του γείτονα εν πάντα κλειδωμένο.
22. Το αγαπημένο σου τραγούδι εννα ξεκινήσει μόλις παρκάρεις.
23. Το ΈΝΑ ρούχο που εννα θέλεις να αγοράσεις εν υπάρχει στο size σου.
24. Το κουτί των chips που γοράζεις είναι 60% αέρας.
25. Τα all-time αγαπημένα σου γυαλιά του ήλιου EVER εσπάσαν επειδή έκατσες πάνω.
26. Εν το πρώτο άρθρο που έγραψα που εν εξεκίνησα με το ‘γεια σας, μωρά.’

Γεια σας, μωρά!

Συγγνώμη;;;

Γεια σας μωρά,

Εν ξέρω για σας, αλλά όποτε μου λαλεί κάποιος «Κράτα μου τη θέση μου» πιάνει με ένας πανικός. Εν μια δουλειά που πρέπει να κάμεις σαν χάρη προς τον/την φίλο/η σου που ξέρεις στα σίουρα πως θα σε βάλει σε δύσκολη θέση.

Επειδή ξέρεις πως κατά τη διάρκεια των 5-10 λεπτών που είσαι υπεύθυνος για την πολυπόθητη θέση, ΚΑΠΟΙΟ πλάσμα του Θεού εννα έρτει να την διεκδικήσει με ένα ευγενικό «Συγγνώμη, θέλεις την καρέκλα;». Τζαι τότε εν η ώρα που εσύ είσαι τζίνη η σhύλλα που λαλεί «Ναι, σόρυ!», τζαι προσπαθείς να δείξεις γλυκιά και ευγενική, αλλά ξέρεις πως ο άλλος σκέφτεται τη λέξη «Μαλάκω.»

Αν τούτο δεν γίνει, θα παιχτεί το άλλο σενάριο, που το πλάσμα του Θεού εννα έρτει χωρίς πολλά πολλά τζαι θα νικήσει την καρέκλα πριν προλάβεις να ανοίξεις το στόμα σου. Εν το άνοιξες είτε επειδή ήρτε σου που το πούποτε, είτε το παρουσιαστικό του φκάλλει σου την ανάγκη να μεν κόψεις κουβέντα, είτε επειδή αντρέπεσουν. Τέλος πάντων, η θέση επίε επειδή εσύ εν αντιπετώπισες το πρόβλημα (που σε τούτη την περίπτωση ονομάστηκε ‘το πλάσμα του Θεού’). Μετά όμως; Μετά έρκεται η ώρα που ο φίλος/η φίλη σου επιστρέφει που την 5λεπτη απουσία τζαι η καρέκλα πούποτε. Τζίνην την αντιμετώπιση εν την γλυτώνεις.

«Ρε Νίκκη εν σου είπα να μου κρατήσεις την καρέκλα;»
Ε τί λαλείς τζίντην ώρα; Ψέματα, τί άλλον να πεις;
«Ρε ήταν πολλά αγενής, έκαμεν μου ολόκληρο καφκά για την καρέκλα, νομίζω κάμνει ντραγκς, ήταν να με δέρει τζαι έδωσα του την, promise!»

Αλλά σοβαρά τωρά, είμαι που τους ανθρώπους που κωλώνουν, όι μόνο να παν κόντρα σε αγνώστους, αλλά και τα πιο απλά πράματα, πράματα σαν να ζητήσουν οδηγίες για κάπου ασπούμε. Προτιμώ να τηλεφωνώ σε κάποιο γνωστό μου για να μπει στο Google Maps παρά να ενοχλήσω κάποιον τυχαίο περαστικό. Πρώτα πρώτα ξέρω πως τζίνα τα 2 λεπτά που εννα μου εξηγά εγώ εν θα μπορώ να συγκεντρωθώ στο τί μου λαλεί επειδή εννα σκέφτομαι άλλα των άλλων, σε στυλ:
«Τί ωραία τσάντα, πάω στοίχημα εν ακριβή. Φαίνεται ακριβή, εν το συζητώ. Τζαι το ρολόι της, αμάααν. Θέλω ρολόι. Ετέλειωσε, μόλις μου εξηγήσει να πιάσω τη μάμμα τηλέφωνο να πάμε να πιάσουμε ρολόι.»
Αν όντως όμως καταφέρω τζαι συγκεντρωθώ τζίνα τα 2 λεπτά, αμέσως μετά το «Ευχαριστώ» που εννα της πω, εννα σκεφτώ «Αν τα ‘βρω σφύρα μου κλέφτικα». Τζαι να σε παρακολουθεί μετά που περπατάς προς την κατεύθυνση που σου έδωσε τζαι να φωνάζει: ‘ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΌΙ ΠΟΥ ΤΖΑΜΕ!’.

Ούτε να το σκέφτομαι! Πιάνει με ένα ρίγος, που τζίνα που σε πιάνουν άμαν θυμάσαι τζίνο το απόγευμα που εφόρες φούστα τζαι έππεσες χαμέ που τα σκαλιά του Σκαραβαίου. Τζίνα τα ρίγη που σε κάμνουν να κάμνεις την πιο αντι-ελκυστική φάτσα. Τζίνα τα ρίγη.

Φιλιά, επεθύμησα σας!

Απαντήσεις

Γεια σας μωρά,

Επειδή όπως φαίνεται οι αναγνώστες μου είναι άρρωστοι (γι’ αυτό και σας αγαπώ), έπιασα μερικά μηνύματα στο ι-μέιλ μου απο πολλούς (5-6). Επειδή αμέλησα τσας το μπλογκ τελευταίως (τον τελευταίο χρόνο) θα απαντήσω σε μερικές από τις αηδιαστικές σας ερωτήσεις.

Νίκκης οππίνιον, αντιμετωπίζω το πρόβλημα που θα αναφέρω σχεδόν κάθε μέρα. Κάποτε που πάω στην φιλενάδαν μου πρέπει να χρησιμοποιήσω την τουαλέττα της για το χοντρό μου, αλλά επειδή μια τουαλέτα υπάρχει, και εν μέσα στη μέση του σπιτιού, πάντα ακούετε τζίνο το μαυρογέριμο το ΜΠΛΟΥΜ. Τί μπορώ να κάμω για να μεν γίνουμε άλλον ρεζίλι; Σάββας.
Αγαπητέ μου λεβέντη Σάββα! Επροβλημάτισε με πολλά η συγκεκριμένη ερώτηση, επειδή εν μπορώ να καταλάβω αν με δουλεύκεις ή όι. Εν θα φλυαρίσω, εννα σου πω 2-3 τρόπους τζαι μακάρι να σε βοηθήσω.
Μπορείς την ώρα που κάμνεις τη δουλειά την αδρωπινή να ανοίξεις το νερό του shower ή της βρύσης, έτσι ώστε να ‘καμουφλάρεις’ τον ήχο/τους ήχους.
Μπορείς επίσης την ώρα που κάμνεις τη δουλειά να ξεσπάσεις σε τραγούδι. Η επιλογή του τραγουδιού είναι τα μάλα σημαντική. Εν θα μου πεις ασπούμε το ‘Υποφέρω υποφέρω υποφέρω υποφέρω πολύ’ ούτε και το ‘Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες’. Ιτς άπ ττου γιού.
Μπορείς, ΕΠΙΣΗΣ να χρησιμοποιήσεις τον πιο λογικό τρόπο και να βάλεις λίγο από το ρολό της τουαλέτας ΜΕΣΑ στην τουαλέτα για να μεν ‘έβρει πουκάτω΄το δημιούργημα σου. Με άλλα λόγια να μεν κάμει ΜΠΛΟΥΜ αλλά ΠΠΑΤΤ.
Ελπίζω να βοήθησα.

Agapiti Nikki Lurf,
panta ma panta lalo tis manas mou na mou kamnei sandwich pou na eshei me ti sira: Slice – fistikovoutiro – noutella – slice, jai panta kamnei mou slice – noutella – fistikovoutiro – slice. Ti mporo na kamo? Anonimos.

Αγαπητέ ανώνυμε.
Υπάρχουν 2 πολλά ΠΟΛΛΑ απλές λύσεις.
1. Κάμε το μόνος σου.
2. Γύρισ’το sandwich που σου κάμνει που την άλλη.

κορασίδα, νομίζω πως που ‘nikkisopinion’ έγινες ‘nikkivarkete’. Σ.

Σ. Ξέρω το. Συγγνώμη. 🙂

nikkisopinion, se ti diaferei to peponi pou to pagoni? koullis

Κούλλη, παλιό. Το πεπόνι παγώνει αλλά το παγόνι δεν πεπώννει. ΑΤΣ.

Θέλω να ομολογήσω κάτι, μεν το πάρεις προσωπικά ούτε σαν κακή κριτική, αλλά εχάλασες. Εκάθουμουν προχτές τζαι ξαναδιάβαζα ούλλα τα μπλογκς που την αρχή και επρόσεξα μια εξέλιξη στη γραφή και στην έκφραση, αλλά μετά έππεσες χωρίς προϊδοποίηση. Εν είσαι η nikkisopinion που ξέραμε που το ’08. Κατερίνα.

Κατερίνα μου ευχαριστώ για την κριτική, κάθε κριτική είναι για καλό, σίουρα. Το γνωρίζω πως έχασα λλίο τον ‘ππούσουλα’. Εν έχω δικαιολογίες, εν οι γνωστές: πανεπιστήμιο, deadlines, δουλειά. Έρχεται το καλοκαίρι όμως, υπόσχομαι να γίνω η σαχλή και ‘ποθκιάντραπη’ nikkisopinion που ήμουν και είμαι!

Φιλιά στα μούτρα, μωρά!

ΠΙΜΠ.

Γεια σας μωρά,

Έτυχεν σας ποτέ να οδηγάτε μέσα στην κίνηση τζαι το ράδιο να παίξει ένα αγαπημένο σας τραγούδι; Ένα τραγούδι που σας φκάλλει πάρα πολλά έντονα την επιθυμία να αρκέψετε να τραγουδάτε, επειδή εν τόσο old school που θυμάστε ΟΥΛΛΑ τα λόγια, τζαι θέλετε να το αποδείξετε στον εαυτό σας. Αν όι, έννοια σου, καλό καλοκαίρι!

Αν ναι: τζαι μένα. Συνέχεια, πάντα και παντού, σε σημείο που καταντά πρόβλημα. Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να κάμει τα πάντα για την πλάκα, αλλά κωλώνω πολλά εύκολα. Σαν σήμερα η ώρα 8:20, την ώρα που επροσπαθούσα να πάω πανεπιστήμιο εμπήκε το ‘PIMP’ του 50cent. ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΟ, όι απλώς παλιό. Αλλά εμένα να με πιάνει ένα κατιτίς. Να μπαίνει ο ραππάς μέσα μου, να θέλω να τραγουδήσω τζαι να κάμω τζαι λλίο τα σhερούθκια μου ‘γιο-γιο!’ φάση. Αλλά πού να έβρεις το privacy για έτσι καταστάσεις; Πώς να τα φκάλεις που μέσα σου χωρίς να σε φκάλουν ‘η πελλή με το Jeep’; Αρκείσαι στο να σούζεις λλίο τα ποδαράκια σου, να ξιπατάς τα στόπερ με ρυθμό, για να αναπαραστήσεις πιο διακριτικά το ‘pimp’ αυτοκίνητο του 50c.

Το τραγούδι όμως παραμένει πρόβλημα. Ήθελα πάρα πολλά να πω το ‘I don’t know what you heard about me’ σουφρώνωντας τα χείλη. Η κυρία δίπλα μου στο Βόλβο όμως εν με βοηθούσε. Έβλεπεν με με τζίνο το ύφος το: «Ξέρω το πως θέλεις να μεν σε θωρώ. Αλλά έντζαιν ότι θέλεις». Μπορεί να μεν με έβλεπε με ΤΖΙΝΟ το ύφος ακριβώς, αλλά στην κατάσταση που ήμουν ούλλα τζαι ούλλοι ήταν εναντίον μου!

Στόμα ραμμένο, να φκαίνουν μόνο ήχοι ‘χμμ χμμ χμμ’. Αλλά έννεν αρκετό. Εγώ ήθελα να πω τα λόγια, τουλάχιστον μια φορά πριν να τελειώσει το τραγούδι. Τζίντην ώρα ήρτε μου, και όσοι αντιμετωπίζετε το πρόβλημα ντροπαλότητας που αντιμετωπίζω εγώ, δώστε βάση.

Μπορεί να σας ακουστεί γελοίο, μάλλον εννα φάω τζαι πολλύν περιπαίξιμο, αλλά θεωρώ το σημαντικό να ενημερώσω εσάς που συμπάσχετε. Πιάνω το κινητό μου, βάλλω το στο αφτί μου, τζαι ξεκινώ να τραγουδώ τους τελευταίους πλέον στοίχους του αρχαίου τραγουδιού, χωρίς να γίνω αντιληπτή που την Βόλβο, ούτε και που κανέναν άλλον.

Εχτός τον αστυνομικό που με σταμάτησε επειδή «εμίλουν στο κινητό μου».

«Μάδερ φάκκιν ππι άι εμ ππι.»

Εννα τα’βρουμε

Γεια σας μωρά,
Έχασες τα γυαλιά του ήλιου σου. Είμαι σίουρη ότι υπάρχει στη ζωή στο τουλάχιστον ένας άνθρωπος που εννα σου κάμει τη διαφωτιστική ερώτηση: «Πού τα άφησες τελευταία φορά;» Η ερώτηση που λύνει κάθε απορία, η ερώτηση που μένει πάντα ρητορική επειδή εν βρίσκει απάντημα. Τα γυαλιά εν χασιμιά, άρα εσύ εν ξέρεις που τα ξαπόλησες, άρα εν μπορείς να απαντήσεις, άρα η απάντηση εξακολουθεί να αιωρείται. Προσπάθεια βοήθειας UNO – γιοκ αποτέλεσμα.

Μετά εν η άλλη προσπάθεια, μια καινούρια απορία από το συγκεκριμένο πάντα αυτό άτομο: «Προσπάθησε να θυμηθείς την ώρα που μπήκες σπίτι. Εμπήκες, έφκαλες τα, μετά;» Προσπαθείς να θυμηθείς. Θυμάσαι να ξεκλειδώνεις, θυμάσαι που κλείεις την πόρτα πίσω σου, θυμάσαι να τα πιάνεις από το κεφάλι σου και μετά.. Τίποτε. Αν τούτο το ‘μετά’ είχε εικόνα θα ήταν το σhονούι που πιάνει η τηλεόραση σου άμαν κάμνει κακοκαιρία. τζαι πετάσσεσαι που την καρέκλα που το απότομο και δυνατό ΤΣΣΣΣΣ που κάμνει. Τζίνο το σhονούι. Άρα προσπάθεια βοήθειας DOS – γιοκγιοκ αποτέλεσμα.

Ακολουθεί τρίτη προσπάθεια από το άτομο να σε βοηθήσει, αυτή τη φορά η πρακτική. «Άσε, εννα κοιτάξω να σου τα έβρω, να δούμε που τα ξαπόλησες, τηάνι.» Και το κυνήγι θησαυρού ξεκινά. Το άτομο σου αρχίζει να ψάχνει. Αλλά ο τρόπος που ψάχνει συνιστά πως εσύ είσαι σκύλος και όχι άνθρωπος. Κοιτάζει πίσω που καναπέδες, κάτω από σεντόνια, μέσα στο κουτί του καφέ, μέσα στις μαξιλαροθήκες… Κάποτε διαιρωτούμαι… την ώρα που χάψνει κάποιος πίσω που το κρεββάτι για γυαλιά του ήλιου, με ποιο σκεπτικό ψάχνουν τζαμέ; Επειδή εν νομίζω να μπήκα σπίτι τζαι να έχωσα τα γυαλιά μου τζαμέ, ή μες την μαξιλαροθήκη, ή μες το κουππί της ζάχαρης με τον πιο μυστικοπαθή και ύποπτο τρόπο με theme song το Eye of the Tiger ή το soundtrack του Ράμπο. Άρα ως συνήθως, προσπάθεια βοήθειας TRES – γιοκγιοκγιοκ αποτέλεσμα για εμφανέστατους λόγους.

Ε στο τέλος εννα βρεθούν τα γυαλιά, τζαι σίουρα εννα βρεθούν στους πιο λογικούς τόπους, τσέντα, αυτοκίνητο, και σε περιπτώσεις που είσαστε και οι 2 σας κρουσμένοι – πάνω στο κεφάλι σου ή περασμένα στη φανέλα σου.
Και για να τελειώσω το άρθρο – μια μικρή υπενθύμιση στον εαυτό μου και σε όποιον άλλον μπορεί να ταυτιστεί: άμαν μιλάς στο τηλέφωνο, κρατάς το. Μεν το γυρεύκεις, Νίκκη μου. Κρατάς το.

Κάτι που γράφτηκε 14 Φλεβάρη

Γεια σας μωρά,

Εγύριζα προχτές σαν την άδικη, άχαρη και ατσούμπαλη κατάρα που είμαι στη Λήδρας. Ούλλα ροζ. Ούλλα κόκκινα. Καρδούλες να ξεχυλίζουν απο τα ‘ποδινάρια’ της Λήδρας, και το κλίμα που επικρατούσε ήταν υπερ-γλυκό, σχεδόν εμετικό κατά την άποψη μου! Ε, ας προσπαθήσω τουλάχιστον να μπω στο mood της εκνευριστικής αυτής γιορτής, είπα. Είπα!

Αγόρασα μια λαστιχένια ροζ ταραντούλα με κόκκινες καρδούλες. Τίποτε εν έκαμνε, ούτε ήχο έφκαλλε, ούτε εκινήτουν. Ένα άσκοπο πράμα, που πάλε στοίχιζε. Σαν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ένα πράμα. Η μέρα που πρέπει να δείξεις την αγάπη σου στον άλλο. Η ημέρα που πρέπει να τιτιβίζεις σαν την Χιονάτη της Ντίσνευ. Η ημέρα που ΠΡΡΡΕΠΕΙ να σπαταλήσεις ένα καρατέλλο λίρες για να δείξεις ότι είσαι large, αγοράζοντας λουλούδια που θα ξεράνουν την επομένη, φαί που θα σε πρίσει μέχρι και την μεθεπόμενη και εσσώρουχα που μάλλον πρέπει να κρύψεις από τη μάνα σου επειδή είδες παρόμοια στην Ελένη την πόρνη.

Υπολογίζεις να πας σε ραντεβού με κάποιον για πρώτη φορά την συγκεκριμένη μέρα, πέρκι σου φέρει γούρι η εμετικά ζαχαρένια ατμόσφερα. Ως αποτέλεσμα έχει εσένα να πονείς τα μάγουλα σου που το ψεύτικο γέλιο σε κάθε άνοστο αστείο που κάμνει ο άλλος, να πονείς την κοιλιά σου που το πολλύν Jack Daniel’s steak απο το Fridays, και να πονεί το τσεντί σου (αν είσαι άντρας). Επειδή πάντα πληρώνει ο άντρας την σπουδαία μέρα αυτή. Πάντα. Shlang.

Οι γυναίκες σπαταλούν τα νιάτα τους στο τί θα φορέσουν, πώς να κάμουν το μαλλί, και πώς θα βαφτούν τη μεγάλη ετούτη νύχτα που μοιάζει σαν την νύχτα του γάμου τους, επειδή νομίζουν πως ο άντρας θα καταλάβει τη διαφορά της μπούκλας που το ίσιο, του smokey που το natural. Υπάρχει διαμάχη μεταξύ κοπέλλας και φορέματος επειδή εν τσας μικρό, η διαμάχη με το μαλλί επειδή αποφάσισε τη συγκεκριμένη μέρα να μεν στρώνει, και η υπερβολική χρήση ροζ σκιάς, ροζ ρουζ, ροζ κοκκιναδιού και ροζ βερνυκιού νυχιών επικρατεί, για ένα ‘πιο ρομαντικό λούκ’, όπως άκουσα μια makeup artist του Debenhams να εξηγά στα 17χρονα κορίτσια. Τί πιο λογικό που το να μεταμορφωθείς σε Ρόναλντ ΜακΝτόναλτ με αποχρώσεις του Ροζ στις 14/02;

Πριν σας αφήσω, θα σας πω τί έπιασα στο γραμματοκιβώτιο μου την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Λογαριασμούς τηλεφώνου, υπενθύμιση να πληρώσω την ασφάλεια του Jeep, και ένα τιμοκατάλογο του Super Home Center. Ένα μήνυμα απο το 6444 για ένα ‘φανταστικό διήμερο στην Αθήνα’ και ένα μήνυμα απο τη μάμμα ‘stamata sto fourno gia gala pls’.

9 η ώρα, 14 Φλεβάρη, παγωτό, quilt, τηλεόραση και βλέπω το ‘Kung Fu Panda’. Τζαι ούλλα τα άλλα εν πελλάρες.

Επίθεση α λα σhέσικα

Αγαπητέ/ή/οί ανεγκέφαλε/η/οί που έχεις/ετε άχτι το αυτοκίνητο μου,

Ελπίζω να νοιώθεις καλύτερα μετά απο κάθε αχρείαστη επίθεση που κάμνεις του αυτοκινήτου μου. Επίσης ελπίζω και έυχομαι απο τα βάθη της καρδιάς μου (όργανο που νομίζω εν έχεις, αφού στη θέση του έχεις κουράδα) το 2011 να σου εμπήκε καλά.

Σαν καλός άνθρωπος που είμαι σε συγχωρώ και για τα αβγά στο εξωτερικό του αυτοκινήτου, και για τα αβγά σε περίοδο που έβγαλα την καμπίνα (άρα σε όλο το εσσωτερικό), και για το χημικό που μου έφαε τη μπογιά της οροφής. Μπορώ να υπολογίσω από τις πράξεις σου πως αντιμετωπίζεις άσχημη ζωή, μπορεί τζαι να μην έχεις καν ζωή. Καταλαμβαίνω επίσης πως μπορεί τζαι να να το έκαμες επειδή εν σου αρέσκουν τα άρθρα μου τζαι ο μόνος τρόπος που μπορείς να δείξεις πως διαφωνείς είναι να σείρεις αφκά στο αυτοκίνητο μου την ώρα που εγώ είτε δουλεύω, είτε διασκεδάζω. Μπορεί τζαι να το κάμνεις επειδή νομίζεις κόφτει με.

Τέλος πάντων, όπως σου είπα είμαι καλός άνθρωπος τζαι συγχωρώ σε. Αλλά, θέλω να σε βοηθήσω. Επρόσεξα πως τούτες οι καταστάσεις συμβαίνουν κυρίως Παρασκευές και Σάββατα, μέρες που ο παραπάνω κόσμος εν έξω με τους φίλους του τζαι διασκεδάζει. Γιατί εσύ είσαι έξω με μια σύκλα αβγά; Είπα το ήδη, αλλά θέλω να σε βοηθήσω. Εν γίνετε ξημερώματα 01/01/11 ούλλος ο κόσμος να είναι με χαμόγελο τζαι παρέα, τζαι εσύ να είσαι με το κλειδί στο χέρι τζαι να μου κάμνεις το αυτοκίνητο μου ριγέ επειδή εν έσhεις παρέα να φκεις.

Μπορεί τζαι να μεν είμαι η μόνη τυχερή που της τα κάμνεις τούτα ούλλα, μπορεί τζαι να είναι ο τρόπος σου να λαλείς ΄θέλεις να γίνουμε φίλοι;’. Να σου δώσω μια συμβουλή, σαν η καινούρια σου καλύτερη φίλη; Το μόνο που κερδίζεις κάμνοντας το εν πόντοι χωρκατοσύνης, που εν σε βοηθούν γενικά σε τίποτε στη ζωή που ζόυμε.

Την επόμενη φορά που θα νοιώσεις την ανάγκη για οποιαδήποτε σημάδια σημασίας (που έννεν κάτι κακό, ούλλοι νοιώθουμεν το σε μια φάση της ζωής μας, οι παραπάνω μετά τα 63 μας χρόνια όμως, περίπτωση μου εσύ!) απλώς έλα τζαι μίλα μου. Αν θέλεις έλα με τα αβγά σου αφού εν αντέχεις δίχα τους. Αλλά έλα. Έλα τζαι πε μου ‘Νίκκη, εν έχω φίλους, θέλω σημασία, ο θείος μου ο Λάκης ακουμπά με περίεργα’. Ορκίζομαι, εννα φανείς λιγότερο καθυστερημένος απο ότι μου έδειξες πάμπολλες φορές.

Κότα.

Κουτσομπολιό

Θα σας πω κουτσομπολιό σήμερα.

Να σας πω τί μου είπε ο καθηγητής μου σήμερα για τα πόστερς που του έκαμα;
‘Τούτα θεωρώ τα τελικά, μπράβο, αρέσαν μου πάρα πολλά, σhέρουμαι που εδούλεψες!’

Όι α;
Να σας πω άλλο κουτσομπολιό… Αγόρασα κάτι ωραίες μπότες εχτές, μα κάτι ωραίες!

… Τί; Εν σας άρεσεν ούτε τούτο; Εν το λαλείτε κουτσομπολιό, αλλά νέο; Προτιμάτε hardcore κουτσομπολιό α; Αμ, βέβαια. Πλέον σhέρεστε με ‘κακά’ νέα παρά με καλά. Αρέσκουν σας τα ‘κάχτικα’ τζαι τα ‘ρεζιλίκκια’ (βλ. πιο παλιά blogs). Ελάτε κουτσομπολιό που εκατέγραψα εχτές:

Κάθομαι η κυρία στην καφετέρια του κολλεγίου κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, τζαι στο διπλανό τραπεζάκι κάθονται μια δυάδα κορούδων. Η μια πιο μουρμούρα που την άλλη, συζητούν για τα γκομενικά τους. Εγώ θέλοντας και μη ακούω με προσοχή τα παράπονα τους τζαι προσπαθώ να το παίζω όσο σοβαρή μπορώ. ‘Open Microsoft Word’, τζαι κάθομαι τζαι γράφω ό,τι λαλούν.

Τωρά λαλούν τέλος πάντων πως εν κάμνουν τίποτε με το αγόρι τους, πως νοιώθουν πως οι φίλοι τους ντρέπονται να ειδωθούν μαζί τους, τζαι άλλες παρόμοιες παράνοιες σαν και αυτές. Γεναιτζίσιμα πράματα, ξέρετε. Ε, εγώ, πορωμένη, κρατώ notes. Θέλω να μάθω τζ’ άλλα, έτσι να μπω μέστην συζήτηση πνευματικά! Πριν προλάβω να ευχηθώ να μεν τελειώσουν την κουβέντα η μια ανακοινώνει πως θα πιάσει τον γκόμενο τηλέφωνο να «τον σhέσει επειδή εν την έπιασε πίσω που τα ψες».

Ωπ!! Όπως το μέχλεπιν! Χτυπήσαμε φλέβα υλικού για το μπλογκ. Κλείω το στόμα μου, αννοίω τα αφτιά μου, ετοιμάζομαι να πληκτρολογήσω πιο γρήγορα απο ότι βουρά ο Bolt και περιμένω.

– ΡΕ;

Μπίνγκο, νεύρα. (και συνεχίζει)

– ΕΝΝΑ ΜΕ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΚΟΜΑ ΡΕ ΦΙΛΕ!….. Τί εννοείς;… Εψές, τί εννοείς πότε;

Έχω την εντύπωση πως ο φίλος σου παίζει πελλόν. Πάμε παρακάτω.

– Τέλως πάντων, ντα, γεια.

….

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ…. Έσhεσεν τον, επέλλανεν τον.

Εκοστώθηκε. Έτο παίζει να του την έσπασε έτσι λλίο επειδή εξύπνησεν τον, τίποτε παραπάνω για να είμαι ειληκρινής ΚΑΙ ρεαλιστής. Η φάση συνεχίζεται τζαι πάει στο κοκκόν αμέσως, αφού η κοπελιά δηλώνει να τον ξαναπιάσει τηλέφωνο για να κάμει το πόιντ της πιο ξεκάθαρο.

– Μα έλα να σου πω, άμαν τσακωνούμαστε όι να το κλείεις τζαι να μεν πιάνεις πίσω!… Τι γιατί ρε μάνα μου;!… Ντα άκου με θκιο… Άκου με θκιο λεπτά!!!!…Όι ρε μωρό μου!…. Τί εννοείς, όι!… Αγάπη περίμενε ως τις 6 να έρτω σπ… ΝΑ ΕΡΤΩ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ να το συζητήσουμε…. μεν μου λαλείς πράματα στο τηλέφωνο που εννα μετανοιώσεις!… Εν θα μετανοιώσεις;… ΝΤΑ… ΚΑΜΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΚΑΛΩ ΑΦΟΥ ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙΣ!!!!!

Κλικ.

ΑΧΑΧΑΧΑ.

Έγινε τζίνο που νομίζω ότι έγινε; Εχώρισεν δια τηλεφώνου; Εχώρισεν δια τηλεφώνου… δίπλα μου; Άκουσαν καλά τα πανέμορφα και ξεχωριστά αφτάκια μου; Και όμως ναι. Αυτό έγινε, μωρά. ‘Κάμε μόνος σου Χριστούγεννα’ λαλεί του η κατάπελλη!

Μιλούν οι κοκόνες μεταξύν τους τωρά.

Όπως κατάλαβα καλά μετά που άρκεψεν το γνωστό κακάρισμα των κορούδων για να αναλύσουν κατά λέξη τα αισθήματα του – πλέον – πρώην της, είπεν της: ‘Άκου να σου πω έναν πράμα, πιέζουμαι στο κολλέγιο, ένιμπορω να σε έχω τζαι σένα πάστα τζέρρατα μου, κανεί ρε κουμπάρε».

Συνεχίζουμε με το γνωστό μονόλογο της φίλης.

«Αγάπη, για το όνομα του Θεού. Εν μαλάκας, έσhει τόσον τζαιρό εν το κατάλαβες; Εν τρόπος τούτος να σου μιλήσει; Άτε, μεν το σκέφτεσε, εν καλό που σου έκαμε στην τελική.»

Ο chance ο μονόλογος της φιλενάδας που λαλεί πελλάρες για να νοιώσει η φίλη καλά. Και συνεχίζει.

«Αγάπη μου μεν στεναχωρκέσαι, μεν παρανοάς. Έσhει τόσους άλλους ο κόσμος. Εν επέτυχε με τούτον, είσαι ένα βήμα πιο κοντά στον επόμενο που μπορεί ναν η αδελφή ψυχή σου! Σκέφτου το έτσι!»

Μα τί να σκεφτεί έτσι ρε κουμπάρε; Είπεν της ο κατάπελλος πως έσhει την πά’ στα τζέρρατα του τζαι εχώρισεν την ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ. Γιατί να μεν στεναχωρκέται τζαι να μεν παρανοά;;;

Εσηκωστήκαν τζαι φύαν. Γαμώτο.

 

Τούτον άρεσεν σας όμως, έννεν;

Επρόσεξα πως οι ανθρώποι εν αντιδρούν το ίδιο άμαν τους πεις:

1) Να σου πω πόσο καλά τα επίεν ο Αντρέας στο μπάσκετ εχτές;
2) Να σου πω τι άκουσα για τον Αντρέα τζαι τη φίλη του αλλά να μεν πεις σε κανένα τίποτε;

Στην περίπτωση 1 η αντίδραση είναι κάπως ‘Πε μου να δούμε’, ενώ στην περίπτωση 2 είναι κάπως
‘Πε μου πε μου πε μου εν θα το πω σε κανένα πρόμις!’, και ακολουθεί ένα χαμόγελο που το ένα αφτί στο άλλο.

Ξέρετε γιατί, νομίζω. Εν ξέρετε; Επειδή είμαστεν κουτσομπόλιες φίλοι μου, έτο γιατί!!! Προτιμούμε να ακούμε κάτι το ‘κρυφό’ για κάτι που έννεν αναγκαία θετικό επειδή είμαστεν ζηλιάριδες τζαι αρέσκει μας άμαν ο άλλος εν τα πάει καλά με κάτι στη ζωή του!
Εν το παραδεχούμαστε, ξέρω το. Αλλά όσο κακό τζαι αν ακούετε τούτο, είμαστεν κουτσομπόλιδες. Γουστάρουμε να μαθαίνουμε μυστικά, τζαι γουστάρουμε να τα λαλούμε τζαι πάρα κάτω.

Επειδή όποτε γίνομαι ‘φορέας’ κουτσομπολιών αγχώνουμαι, πασάρω σας τούτο το νέο για να μεν είμαι μόνη μου σε τούτη την (άκρως σημαντική) ιστορία, να είσαστε τζαι ‘σεις ππάρτ οφ δε γκόσσιπ.

Πέτε με κουτσομπόλα, πέτε με ανώριμη, αλλά τζαι σεις κάμνετε το. Τζαι ξέρετε το.
Μασκαράδες.

Εβαρκούμουν τζαι ανάβαλλα το

Γεια σας μωρά.

Καλοκαίρι φινίτο, άρα ‘τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα που έδαφος χάνουμε΄! Δαμέ εν η φάση που πρέπει, σαν καλή φίλη, να σας δώσω συμβουλή. Και η συμβουλή μου για το μήνα Οκτώμβριο (και όχι μόνο) είναι τέρμα στις αναβολές. Οι παραπάνω κάμνετε το, όπως τζαι γω! Η καημένη η Μαρία παρακαλά με γονατιστή πόσες μέρες να της ετοιμάσω το άρθρο μου τζαι πάντα σκέφτομαι την ίδια κουβέντα: ‘αύριο… ένιμπορω τωρά.. μόλις έφαα.. τσιγάρο!!’

Σκεφτείτε το λίγο με εφευρέτες. ‘Μετά χτίιιζω την γέφυρα, εννα τους έχουμε να κολυμπούν για την ώρα!’. Samuel Morse, ο τυπάς που ανακάλυψε τον τηλέγραφο. Εν νομίζω να είπε ‘Πφφφ! Ανακαλύφκω το μετά, ας κρατούν ποτήρκα με σχοινί μέχρι να κάμω όρεξη.’ Χωρίς τον S. Morse εν θα χρησιμοποιούσατε ούτε το iPhone σας, ούτε το Blackberry σας, ούτε τα άλλα ούλλα που έχετε για να βάλλετε status στο Φατσοβιβλίο πως ο γκόμενος εχώρισε σας μέσω Voicemail! Judson Whitcomb, εφευρέτης του φερμουάρ! Εν έκατσε να πει ‘Ουυ, έννοια σου! Θα περιμένω κάποιον άλλο να ανακαλύψει, ξέρω γω; Την τέλλα!’ Και ο καλύτερος: John Harrington! Ο ΘΡΥΛΟΣ που ανακάλυψε ΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ! Όλοι ξέρουμε πως το καζανάκι στην τουαλέτα είναι πολύτιμο, για ευνόητους λόγους! Ούτε ο Τζονής νομίζω είπε ‘Οι αυλές ανακαλυφτήκαν έννεν; Ε, άμα πρέπει να παν, βουαλά!’

Νομίζω επιάσατε το πόιντ. Αν αναβάλλαν τα κοπέλια τις (ασήμαντες!) δουλειές τους, ο κόσμος μας σήμερα δε θα ήταν ο ίδιος (βλέπε John Harrington!). Με το να αναβάλεις κάτι σημαίνει πως το κουντάς για ΜΕΤΑ. Αλλά τούτο το ΜΕΤΑ, πολλά σπάνια έρκεται, τουλάχιστον για μένα! Αν μπορείτε να κάμετε κάτι την ίδια ώρα, μαντέψτε. Κάμετε το την ίδια ώρα!

Το να αναβάλλω ήταν το χόμπυ μου πιο παλιά (τωρά έσασα.. λλίο. ) Να σας πω σαν παράδειγμα την εμπειρία που είχα όταν πήγαινα σχολείο. Έπρεπε που λέτε να διαβάσω ένα βιβλίο για το μάθημα Αγγλικής φιλολογίας. Αλλά, σαν τεμπέλα που είμαι (εννοώ… ήμουν….), επροτίμησα να το αφήσω για ‘πιο μετά’, και αντί να το κάμω, είδα την ταινία του βιβλίου επειδή εν επρολάβεννα. Ε, στη συζήτηση που είχαμε για το βιβλίο ήμουν ο πιο βλάκας της τάξης. Άκουα για ονόματα και γεγονότα άγνωστα για μένα, ε, τζαι ‘πιάσαν με. Ε, τζαι επιασα τζαι γω κουλλούριν!

Άρα, για να τελειώνουμε, η συμβουλή μου είναι ΜΕΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΤΕΜΠΕΛΕΣ/ΗΔΕΣ. Μην αναβάλλετε συνέχεια μικροπράματα που θα μπορούσατε να κάμετε τωρά! Δηλαδή τωρά. Και με το τωρά εννοώ κλείστε το μαυρογέριμο το κομπιούτερ τζαι κάμετε τζίνο που πρέπει να κάμνατε πριν ούτε γω ξέρω πόσες μέρες!
Κάμετε το τούτο που πρέπει να κάμετε ΤΩΡΑ, για να γιορτάσετε το κατόρθωμα σας ΑΥΡΙΟ, που το κάματε ΧΤΕΣ. Δηλαδή, ΤΩΡΑ!

Ελπίζω να βοήθησα αντί να σύγχησα!